W świadomości społecznej wciąż niewiele wiadomo o dorosłych osobach, które stylem myślenia i odbiorem świata w tak charakterystyczny sposób różnią się od ludzi wokoło. Diagnoza zespołu Aspergera wciąż jest wiązana przede wszystkim z dziećmi w wieku szkolnym (trudności wychowawcze, problemy w nauce i relacjach szkolnych). Gdy zaś te same dzieci dorastają i próbują ułożyć sobie samodzielne życie – problem zaczyna sie rozmywać, wsparcie zaczyna się kurczyć, otoczenie staje się bezradne.
Dorosłe osoby z zespołem Aspergera to niezwykle różnorodna grupa ludzi. Znajdziemy w niej wszystkich: począwszy od osób zalęknionych i wycofanych społecznie, poprzez wchodzących na rynek pracy młodych absolwentów wyższych uczelni, szczęśliwe bądź nieszczęśliwe małżeństwa, czy oddanych rodziców, aż do wysoko wykwalifikowanych specjalistów na wysokich stanowiskach.
Zespół Aspergera jest wciąż jeszcze powszechnie uważany za zaburzenie neurorozwojowe. Niektóre środowiska walczą jednak o to, aby zmienić ten pogląd i zacząć mówić o nim jako o specyficznej kondycji neurorozwojowej ze spektrum autyzm (a nie o zaburzeniu). Popularną metaforą wyjaśniającą różnice pomiędzy osobą neurotypową, a osobą ze spektrum jest wyobrażenie dwóch komputerów, z których każdy ma inny system operacyjny. Każdy z nich dobrze spełnia swoją funkcję, ale oprogramowanie muszą mieć własne i mają własny, indywidualny styl gromadzenia i przetwarzania danych. Podobnie jest z ludźmi.
Dorosłe osoby z zespołem Aspergera mają inny styl widzenia świata – odmienny, a nie gorszy, czy popsuty. W świecie postrzeganym przez osoby z zespołem Aspergera:
- panują czarno-białe reguły gry,
- rzeczy mają konkretny i wymierny kształt,
- są namacalne, sprawdzalne i ostateczne,
- a płynne i nieoczywiste kwestie relacji społecznych mogą tylko wprowadzić niepotrzebne zamieszanie.
Dorosłe osoby z zespołem Aspergera często podkreślają, że otrzymanie diagnozy od lekarza psychiatry przyniosło im ulgę. Dotąd były uważane za gburów, chamów, idiotów, czy ignorantów. Teraz wiedzą, że tak naprawdę mają po prostu inny styl funkcjonowania umysłu. Są nietypowi, ekscentryczni, wyróżniający się, dziwni. Świadomość swojej odmienności pozwala im na przezwyciężenie wstydu, lęku i złości wobec otaczającego świata, a co za tym idzie – daje szanse na satysfakcjonujący rozwój osobisty, spełnianie marzeń, czy też po prostu szczęśliwe życie.
Jeśli podejrzewasz, że jesteś dorosłą osobą z zespołem Aspergera i doświadczasz cierpienia z niezrozumiałych powodów lub żyjesz blisko takiej osoby – możesz zasięgnąć porady specjalisty. Wśród psychologów i psychoterapeutów coraz częściej można znaleźć osobę, która ma doświadczenie w pracy z pacjentami ze spektrum. Po pierwszej konsultacji mogą oni zaproponować przeprowadzenie pełnej diagnostyki z udziałem lekarza psychiatry i pokierować do odpowiedniego psychoterapeuty. Odpowiednio poprowadzona i szybko rozpoczęta współpraca terapeutyczna daje zwykle bardzo pozytywne rezultaty, redukuje stres i napięcie, pozwala bardziej rozumieć innych oraz skutecznie pomaga w osiąganiu życiowych celów.